Made in Canada

Het water van Salmon river stroomde vanmorgen vroeg de andere kant op. Het tij stuuwde het oceaan water de rivierbedding in. Ik zag kwallen voorbij zweven, de open zijde boven, tot mijn verbazing. Ik kon diep in hun binnenste kijken.
Een stralende ochtend. Na een grundlich ontbijt op de fiets. Dartmouth het doel. In ene bleken er veel meer weggebruikers op 'onze' highway 7 te zijn. Vsn het ongewenste type. Te groot en breed. De een smal en in dr binnenbochten verschenen steeds meer scheuren waarin onze fietsbanden zo maar konden verdwijnen. Gisteren nog wenste iemand ons: keep the rubber down..daaraan moest ik steeds denken bij zo een scheur. Ik werd bang. Voor t éérst écht op deze reis. We probeerde te liften. Een pickup stopte, vroeg wat er was en bood aan dat ik kon meerijdrn en joop wel kon fietsen. Toch maar voor bedankt.
20 kilometer verder schreef ik een kaartje bij een koffirtentje. Joop maakte onderwijl lift bewegingen. Later grapte hij dat hij vandaag pijn in zijn duim had, verder niet..
Terwijl ik een postzegel kocht bij het kantoor wat nu eindelijk eel eens open was, had er zich een auto met vrouw gemeld. Ze wilde ons erg graag meenemen. Dol enthousisdt over onze tocht. Auto open. Oh ja, ze moest nog eel de baby ophalen, dus die plek was bezet. Ze opende de achterklep: oeps, grote koffer (echt groot). Nee, dat ging ook niet. Ondertussen verzamelde zich steeds meer mensen rondom ons en zij vertelde ons verhaal: to Boston...!
Zo stopte er ook een donkerblauwe pickup. Hij had ons al zien staan, maar ging de andere kant op. Omgedraaid. En daar gingen we weer. Oorlogsveteraan. Gepensioneerd. Was veranrwoordelijk voor de balans in de lading van gevechtsvliegtuigen. Maanden van huis. Vrouw eenzaam. Ging ervan door met zijn beste vriend. Hij praate de hele route en zette ons na veel gezoek af voor de deur van de fietsenmaker. De enige in de verre omtrek. Aangedaan nam hij afscheid vsn ons. Met de woorden: " i will do anything for people from other countries, for what they did for me..." welk verhaal zit hier achter? Je kunt het vermoeden.
De fietsenmaker... The pedal shop..deed ons denken aan het hippie tijdperk. Alles beschilderd, veel baarden en lang haar. Konden zij onze high tech... Wel aan?
Een uur later stonden we buiten met super opgeknapte fietsen wasrvoor alleen het materiaal was gerekend. Gesmeerd, geolied, gepoetst..koop mieuwe spaak... En mijn fietsje voorzien van super pedalen. Helder blauw, met grip als superlijm, lichtgewicht en: made in Canada.
Die pedalen zijn niet veel gebruikt nog vandaag. Een uitgebreid rondje stad, that's all.
Inmiddels zijn we aan de noordkust beland. Van Darmouth en de zusterstad Halifax gaat een snelweg omhoog. 100 km wlildernis. Geen dorpen of voorzieningen. We hebben een taxi genomen. De tijd begint te dringen.
Tentje opfezet in een bos bij Kentville. Van hieruit begint de route oostwaards richting Yarmouth. Daar brengt de ferry ons naar Bar harbor, voor het laatste stuk. Nog 1200 km te gaan.
Maar dat stelt niets voor...!
Terug uit hrt zwembad stond er een ander tentje naast ons. Met een hardloop kinderwagen erbij. En een bord mrt tekst. Een door een ongeluk op zijn 15e invalide geraakte man. Heeft 12.000 km gefietst. Idem gewandeld. En nu: hardlopend dwars door Canada met zijn spullen in de kinderwagen. Nu nog 'maar' 26 km per dag. Dat wil hij opvoeren tot 40. 17 maanden lang. Om aandacht te vragen voor de gehandicapte mens.
Made in Canada.