Boerenkind..?

Het is avond..het vuur brandt..net pasta gegeten op dit vuurtje gekookt..we zitten in een provincial parc camp..met vuurplaats en voor 5 dollar heb je een stapel hout..een dag met weer veel wederwaardigheid..een dikke 80 op de teller..westwaards fietsen we door anapolisvalley op weg naar yarmouth..het begint met boerenland..we zijn ineens tussen de koeen en de schapen , uienvelden en zelfs boomgaarden ..vlak land , de Betuwe.? de zon schijnt , we fietsen lekker door..ik merk opnieuw dat ik in zo'n land met boerderijen en agrarisch gebeuren me op mijn gemak voel..een beetje thuis..die onherbergzame oceaankusten zijn prachtig , ongenaakbaarheid is fascinerend..maar dat wijdse rollende landschap met uitzichten is me vertrouwd..toch de kleinzoon van een grootvader die boer was in West-Brabant ,wat zijn familie al eeuwenlang had gedaan..na 25 km komen we ineens modern boerenondernemerschap tegen..in Nederland zijn dat zorgboerderijen..hier is een funfarm..een fantastische plek..oude boerderij..met stallen..op een weitje geiten en kalveren..Angeline staat al na 5 minuten een kalf melk te geven..op voorbalkons staan oude bankstellen..we eten een lunch van salades : spinazie met aarbeien en een van rucola met watermeloen..kom daar maar eens voor in Canada..binnen is een winkel met kleren , poppen en frutsels, je kijkt je ogen uit..Angeline koopt een visetende walvis..speeltje..je mag voor 5 dollar kersen gaan plukken in de boomgaard..in gesprek met de eigenaresse ..raken we aan de praat over grote kwesties..over asielzoekers ..hoe doen we dat in Nederland..op de boerderij hadden net 5 Syrische families gewerkt en gewoond...nu waren er nog 2.. we needed farmworkers , they needed work and a home....ze zijnheel praktisch die super aardige Canadezen..wij fietsen verder.. ineens weer veel hellingen, met weer die rotwind..maar prachtig land. Ineens zijn we in Italië of Frankrijk..heuvelend, maar leger en uitgestrekter..Canadees..nog veel boerenbedrijf, oude prachtige farms..van hout met portalen en varanda 's , waar je eeuwig op wil zitten peinzen..wisselen we uit. tot slot fietsen we op een verlaten spoorweg, omgebouwd tot fiets/ATV pad..ik kom weer in mijn jongenscrossgevoel..geen wind ook en geen auto's..maar wel mullig fietsen..eindelijk op onze bestemming.. bridgetown..de camping heet valleyview..5 km rechtsaf..we hebben een voorgevoel..daar liggen de heuvels..inderdaad moeten we de laatste 2 km bergop naar de campground.., ik haak af..Angeline kart uit het oog, de hoek om..naar boven..ik begin de berg op te lopen, duwen..na 80 km ben ik kapot..nou ja een half uur lopen is die 2 km..krampen..na een tijdje de weg opdouwen..komt een auto naar beneden..stopt en een jonge vrouw vraagt of ik een ride naar boven wil..ik had al die fantasie..maar Angeline heeft de camping bereikt..ook een heel stuk lopend..en toen zij terug wilde keren om mij te ondersteunen..zei de camp mevrouw..you want me to help....en zo verscheen aan mij de reddende engel..in uniform van de provinciale parken..wondertje...