Charlos Cove

Warfroad is een klein weggetje wat naar een stukje land voert aan het einde van de kleine natuurlijke haven bij de open oceaan. Er staat een simpel houten huis in een weelderige tuin. De deur zwaait open en de gastheer stapt lachend naar buiten. Ik ben ook 'Dutch' , zegt Dave. De Jong is de familienaam. We horen het verhaal meteen. In de loeiende wind staande, moe van een lange dag. Zijn vader emigreerde met zijn familie in 1953. Eenmaal hier werd er geen woord Nederlands meer gesproken. De familie wilde Nederland en de oorlog zo snel mogelijk achter zich laten. Snel assimileren. Vader trouwde een Canadees meisje en onze ' De Jong' en zijn vrouw kwamen hier in Charlos Cove terecht. Aan het einde van alles. Deze goed verborgen en lastig te bereiken inn is de eindbestemming voor vandaag. Stijlvol interieur. Kunst, boeken. Zo zou je willen wonen. Alle ramen uitzicht op de tuin en oceaan.
Het was een prachtige tocht. Van Havre Boucher aan de noordkust naar de 'eastern coast' (gerekend vanuit Halifax). Dwars NS over.80 kilometer. Het enige stukje bewoonde wereld is Guysborough. Een plaatsje uit de 18e eeuw en onveranderd gebleven.
Voordat we daar aan een late lunch belandde hadden we al weer avonturen beleefd.
Ik wilde aanvankelijk deze blog schrijven over 'De Canadezen'. Hun attentie, de vriendelijkheid. Over de Harley Davidson rijders. Ruig, getatoeeerd , met een klein hartje. Zij als beroep SPV met kinderen en pubers. Moet af en toe haar hoofd 'leeg' rijden. Herkenbaar. De technische man die ons gisteren aanhield. Vertelde zijn verhaal. Passie voor buiten zijn, klimmen, fietsen. Maar de baan die dat lastig maakt. De verleidingen in de winter: eten en drinken. Hij liet ons zijn geheim zien: achter in de dienstauto stond zijn racefiets. In plaats van 's avonds aan de bar te hangen, stapt hij nu op de fiets.
Zijn laatste fles water gaf hij aan ons en terwijl hij wegreed hoorde ik het onheilspellende zachte getik in Joops achterwiel: gebroken spaak! Aan de gevreesde cassettekant. Mijn hele historie van fietsellende kwam opnieuw boven. Met een fragiele Gitane racefiets (Frans dus), lang voor het lichtgewicht tijdperk door Engeland fietsen. Bij elke spoorrails een gebroken spaak zo ongeveer.
Maar dankzij de super uitvinding (die gelukkig in onze gereedschapstas zit (de fyberfix spoke). Een draad wat je in plaats van de gebroken spaak rijgt. En fietsen maar. Wel een uur prutsen in de hitte. Maar met etra water!
De bron van de spaakellende is nog niet verholpen. Een te hard naar binnen trekkende derailleur. Die klus moet nu geklaard. Na dit heerlijke ontbijt, in dit bijzondere huis aan Charlos Cove.