Wat nu?.

Half acht ..een lege camping in digby..net teruggelopen over een bospaadje, na een heerlijk maal in een restaurantje (mossels en gegrilde zeeduivel!)met uitzicht op de haven van dit stadje, vissersboten en kleurrijke huizen...oneindig sfeervol..in de verte opnieuw een baai..de zon is weer terug, na een miiezerdag. Digby, vernoemd naar de admiraal die de vloot aanvoerde die de hier als heroïsch aangeduide vlucht van de loyalisten , Engelse burgers die het koloniale bewind waren trouw gebleven, na de onafhankelijkheidsstrijd... de man heeft hier hier een aandoenlijk museumpje, zijn woonhuis, uniformen..we hebben er een uurtje rondgetut....ook een invalshoek in de geschiedenis, hier is het land waar deze mensen hun heil zochten, na de overwinning van de opstandelingen tegen god en vaderland en de queen...een uiterst charmant dorp, met een Volendams aandoende poging toeristen te lokken, giftshops , romantische restaurantjes, aan de havenkant...we laten het ons heerlijk aanleunen..dit is de ons gegunde rustdag, eerst bedoeld om te blijven waar we gisteren waren aanbeland,..wederom de mooiste camping ever...direct aan zee, vuurtje, maaltje,waanzinnige zonsondergang..we wilden daar een dag bijkomen, maar het weer zat niet mee, grijs vanmorgen en het zou de hele dag regenen...de uiterst charmante dame die ons gisteren over de camping had rondgetoerd met een golfkarretje, voor mij een nieuwe transport ervaring..., om de mooiste plek naar onze smaak te zoeken, reageerde op ons reisplanverhaal, nuchter, maar de Ferry van hier naar Bar Harbor is opgeheven....op al onze informatie, op kaarten staat die verbinding duidelijk vermeld. Ons idee was om daar naartoe over te steken, niet in het minst wegens sentimentele reminiscenties aan ons bezoek met de dochters vier jaar geleden...kamperen in Maine, Wat nu...we kunne oversteken naar st.john...de verdoemde stad , die ons naar haar toe wil hebben...daar ging onze ticketvergissing van de heenreis ook al over..dan moeten we over snelwegen fietsen naar bar harbor en dan nog de 600 km naar Boston.vanmorgen werd ik depressief wakker met de gedachte hier het land niet te bezoeken wat we graag wilden zien. En dan in een dwangrit naar Boston te jagen...het alternatief is van yarmouth de boot te nemen naar Portland..halfweg tussen Boston en bar harbor...een flink deel van de dag waren we verdoofd van shock door de streep door ons plan...hoe stom kunnje wezen niet beter te checken..., maar niemand heeft eerder na ons reisverhalen deze complicatie vermeld...enfin. Het regende..we hadden geen zin in de tent te gaan afwachten...60 km verder lag over heftige heuvels Digby, ik had in de voorbereidingen het al vaak zien liggen, het startpunt van een grote landtong, waar we prachtig zouden gaan fietsen...mijn lijf voelt versleten, toe aan een pauze...een taxi bleek 30 euro te kosten...hebben we maar gedaaan...in de auto zagen we ons gelijk...heftige hellingen..amper shoulder..veel verkeer...afgezet op deze camping, gerund door een charmante belezen dame in een vervallen kantoortje, boekenkasten, langs de muur...Angeline ziet een boek dat ze al tijden zocht, maar niet kon krijgen..van een kunstenares van een heftige expositie twee jaar geleden in Venetië, met indrukwekkende beelden uit Irak en Syrië...gekregen van de mevrouw...die even blij was als Angeline...want ook zij vond het een prachtig boek...we hebben besloten hier verder te fietsen, dit mooie land verder te verkennen, de boot naar Portland...en misschien nog naar Bar Harbor..liftend..en vervolgens volgens plan naar Boston...????