My Bonny is over the ocean
Door: Angeline
Blijf op de hoogte en volg Joopenangeline
04 Juli 2017 | Verenigde Staten, Bunker Hill Village
Ik kijk schuin op St.Peter's, een klein stadje. Het eerste dat we tegenkomen, sinds NORTH Sydney.
Het contrast met NFl kan niet groter zijn. Warm, befietsbaar. Een keuze uit wegen. Veel meer mensen, huizen. Maar het bizarre is dat t toch lastig is om bijvoorbeeld aan eten te komen. Gisteren landden we al om 14u op een RV park (zeg maar camping...). Omdat er de volgende 60 km niets meer was aan onderdak. Wij reden het volle park op in de verwachting iets van een winkeltje te vinden. Niets. Behalve ijs en chips. Daar zaten we. Om 15u stond de tent, wasje gedaan.. maar geen eten. Om over de biertjes maar te zwijgen.
Vandaag hetzelfde. Pas na 60 km een oud pompstation. Uit een oude film. Schuin tegenover over een fonkelnieuwe Essopomp. Je voelt de tragedie. Oude mensen die de winkel en pomp bedienen. Hun zwakzinnige zoon met zijn vlooierige hond scharrelde om ons heen. Gefascineerd door onze fietsen. En in wat we kochten in zijn moeders winkel. Glunderend nam hij Joop mee naar zijn ATV, en startte het gevaarte. Ik was een beetje bang dat we meemoesten op het ding maar zover kwam het niet. Even gestart en gas gegeven. Dat was voldoende opwinding voor de dag. We lieten ze weer achter ons en vervolgde de lange weg met de ene helling na de ander.
Een ander dorpje verwelkomde ons heel origineel: " drive carefully, we love our seniors". Dat is nog eens wat!
Een eeuwigheid geleden, vorige week op NFL kwamen we in een dorpje op een klein weggetje (fout gereden, kleine doorgaande wegen zijn er niet, maar dat geloofden we toen nog niet..), het volgende bord tegen: " drive carefully, autistisch child in this neighbourhood".
Wat daarvan te denken? Het ontroerde me aanvankelijk, het teken van zorg. Maar je zult toch maar dat kind zijn..!
Tja NFL. My Bonny. Mooie woorden schreven jullie als reactie. Via de verschillende media. Op de boot bekeken Joop en ik de foto's en ik was haast verbaasd te zien hoeveel we in feite nog gefietst hebben. In mijn beleving heb ik alsmaar in de bus of pick-up truck gezeten... hoe je mind je in de maling kan nemen. Bijna 600 km zegt de teller...!
Hoe fijn t nu ook is, te kunnen fietsen, te kunnen plannen (net lekker in t gras voor t rode tentje liggen doen): over 11 A12 dagen moeten we de veerboot naar Maine kunnen halen, toch mis ik de ruigheid, de onherbergzaamheid van die plek. Waar je ziet dat mens, dier, natuur heeft moeten knokken.
Is het gek dat dat me zo aanspreekt?
-
05 Juli 2017 - 00:08
Kees Onderwater:
Lieverds,
Wat een contrasten. Zat even naast jullie voor het tentje in het RV-park. Hoe doe je dat zonder eten? Ik zou het niet trekken fietsen zonder een beetje substantieel eten. Met name m'n humeur moet op tijd gevoed worden!! Mooi om zo met jullie mee te reizen en nu in de wetenschap dat het weer fijn is op de fiets.
Hier in Opijnen begint het langzaam z'n plek te krijgen. Elke dag een klusje en regelmatig iemand nieuwsgierig op bezoek. Een tochtje op de gebaande paden langs de Waal is er nog niet van gekomen.
Lieve groet en dikke kus Kees
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley