A day in the life of Brian

Een bijzondere dag...voort op ons dilemma..fietsen op de railtrack kan niet, fietsen op Highway is eng en why should you do it... we liften ons over de snelwegstukken en fietsen vervolgens een paar dagen door de buitenstreken en achterlanden. Dat laatste dus.. vanaf de camping aan een mooi meer met veel snelwegruis en gevuld met de soort caravans die wij bij ons niet kennen..kastelen en villa's op wielen...maar wij op een wonderschoon plekje,aan het water....naar de snelweg gefietst en na 5 minuten stopte de pick-up met Brian... hij moest voor zijn baas diens buitenhuisje gaan uitchecken in terra Nova...en we konden zeker mee...180 km ..naar het noorden ,waar we heen wille. we raakten al snel aan de praat. Over onze tocht , over zijn baan,bouwmanager bij een groot bouwbedrijf, 3 dagen op kantoor,2 leukste dagen op projecten in het land.. vader van 5 kinderen in samengesteld verband.. 2 zonen van hem, zijn vrouw had hem en de kinderen verlaten toen die 7 en 5 jaar oud waren met een andere man... en toen jaren niks meer van zich laten horen..zijn huidige vrouw met drie dochters was de moeder geworden van zijn zonen...we waren met zijn drieen op weg.. in een eindeloze rit door prachtig land..meren en zee , bergen en woud, leeg land met rotsformaties..ik een beetje blij dat we in de auto zaten..de autoweg had weinig "shoulder". Dat wil zeggen weinig uitwijkruimte. Hier wil je niet fietsen.in terra Nova moesten we uit elkaar..met pijn ..het was zo knus in de auto met Brian...buiten...hoe verder?? We besloten na een korte liftpoging onze weg te vervolgen op de fiets..we waren in een statepark beland en daarvan had Brian al gezegd dat daar de wegen door de staat Canada beter werden onderhouden dan door de provincie van Newfoundland.. na 30 km was het park voorbij en de weg weer smal. Ik ook al een keer van de weg geblazen door een dichtbij passerende truck. We besloten naar een dorpje in de buurt te gaan,clovertown, waar we verder zouden liften bij de weg uit het dorp of anders maar daar een gespot hotel te gaan..het regende ondertussen al een tijdje. Daar troffen we de volgende wonderbaarlijke ontmoeting met de door mij al eerder bezongen wonderlijke leuke Canadezen. Een oude pick-up , met een ouder stel wat verfomfaaide inzittenden wilde ons graag meenemen naar een groter plaats 30 km verderop..de fietsen konden makkelijk achterop en wij...als we ons opvouwden..met zijn vieren op de voorbank.. Angeline en ik op elkaars schoot en stevige echtgenote stijf tegen haar sturende man..ook een bouwer..carpenter...werkend voor bouwprojecten van de overheid..in het hele eiland . opnieuw ontstond een leuk gesprek over het bestaan op nfl, kinderen met 12 kleinkinderen, geschiedenis en politiek. Onze gastheer en vrouw wilden ons wel verder meenemen naar hun dorpje langs de kust ...daar waren ook veel ijsbergen.. ter plekke ontstond nieuwe reisplan.. we konden na dat dorp een paar dagen langs de noordkant van nfl fietsen,kleine weggetjes,dorpjes en direct langs de kust. En in hun dorp waren cabins te huur.. dus de nacht warm en droog. Zo gedaan, we zitten in de cabin, na een mooi autorit door plattelands nfl. Als het morgen nog zo zou regenen dan konden we bellen...dan konden we wel een stukje verder met de auto meerijden...dan kwamen zij daar ook weer eens.. wij willen liever fietsen morgen maar als het stort regent..? Onderweg moesten we ook nog een ijsberg bekijken en zijn we gestopt bij het memorial van onze Joe Smallwood ..in zijn geboorteplaats, waar Angeline al van repte..de vakbondsman die onze fietstocht heeft gelopen om het spoorwegpersoneel in de vakbond te krijgen en later minister-president werd..een mooie dag ,met wonderbaarlijke ontmoetingen...ookal zaten we in de auto.